Dag 11

Van St Martin de Vers naar Garganville, een rustige en niet te lange etappe.
Ben viel al op de eerste 50m het hellinkje was toch steiler dan hij verwachtte, lachen dus!
We hadden afgesproken om niet te snel te fiets een want Jos heeft al een paar dagen last van zijn achillespees.
Onderweg genoten van de prachtige omgeving.
Bij de 1e stop geen Albert te bekennen. Wij bellen, was ie te ver gereden. (padje kwijt)
Bij de brug over de tarn wat foto’s gemaakt. We stonden bij een boomgaard van een trotse notenkweker.
Hij dacht dat André was gevallen en in de boomgaard gerold. Maar dat was gelukkig niet zo.
Toen wij vragen of hij foto;s wou maken dacht hij dat wij een foto van hem wilden hebben. (Toen maar beide gedaan).
Albert en Ans hadden boodschappen gedaan bij de Lidl in Cahors. Albert stond met een rekje eieren voor de kassa, een Franse mevrouw keek hem eens aan en zei: zo’n man wil ik ook!
Op de camping aangekomen bleek dat Albert op camping Bonnefont 1 km verderop stond.
Op dit stukje reed Tiny de 1e band lek hij kon op 50m na (dus lopen) tot de camping komen.
De campingeigenaren waren Limburgers uit Bunde. Miranda en Herman Hofstede Herman had een hersenbloeding gehad en kon moeilijk praten.
Ze hadden hulp van de schoonvader. Mooie camping met heerlijk sanitair, WIFI en een jeu de boulesbaan.
Onze verzorgers, 2 vrouwen, want Albert is net een vrouw omdat hij bijna een half uur onder de douche staat en wij fietsers maar 5 min.
Albert en Ans zaten op hun stoeltjes te kijken hoe de fietsers hun tentjes opzetten. Het zijn net dames zegt Albert, zetten het tentje hier of daar, tegen de wind of schuin, valt het licht of het zonnetje zo niet verkeerd in de tent?
Albert heeft nog een boompje gedoopt hij heet “Lindenboompje”